احساس گرسنگی و سیری، مغز و بدن چگونه این دو حس را ایجاد می کنند ؟
چه در کودکی و چه در بزرگسالی، ما مغزهایی داریم که بسیار خوب می توانند بگویند چه زمانی گرسنه و چه زمانی سیر هستیم. ممکن است توجه کرده باشید،گاهی درست قبل از شام حتی اگر مشغول یک بازی جالب باشید احساس گرسنگی می‌کنید، اما معمولا تمام روز احساس گرسنگی نمی‌کنید.علت این است که ما هورمونی به نام “گرلین” داریم که قبل از صرف غذا و یا زمانی که برای مدتی چیزی نخورده ایم در خون افزایش می‌یابد.
گرلین از معده می‌آید، در خون حرکت می‌کند،به مغز می‌رسد و به مغز دستور می دهد احساس گرسنگی کرده و شروع به خوردن کند. درست مثل بازیکنان تیم فوتبال، تمام قسمت‌های مختلف مغز وظایف متفاوتی برای انجام دادن دارند. آن‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند تا به یکدیگر کمک کنند، اما همچنان عملکردهای کاملا جداگانه‌ای دارند. بخشی از مغز که گرلین با آن صحبت می‌کند تا به بدنمان بگویدگرسنه هستیم هیپوتالاموس نامیده می‌شود که مسئول کنترل تغذیه (و برخی کارهای مهم دیگر) است.
هورمون مهم دیگری که میزان گرسنگی را در افراد تعیین می کند هورمون لپتین است که به مغز می‌گوید از خوردن جلوگیری کند. لپتین از چربی بدن ایجاد می شود و می‌گوید که احساس گرسنگی را متوقف کنیم. لپتین معمولا در تمام مدت حضور دارد و مانند یک چراغ راهنمایی قرمز، ما را از گرسنگی در تمام طول روز متوقف می‌کند. اما اگر ما آنقدر گرسنه شویم که سطح چربی بدنمان کاهش یابد، لپتین بیشتری ایجاد نمی‌شود و ما مجددا احساس گرسنگی می‌کنیم.گرلین و لپتین همراه با هم با هیپوتالاموس صحبت می‌کنند تا مطمئن شوند که ما به اندازه کافی غذا می‌خوریم تا سطوح انرژی خود را بالا نگه داریم و سطح سلامت بدن حفظ شود.
